W roku 1 957 teoria Gentnera zyskała nowe wsparcie. W ZSRR na terenie Kazachstanu odkryto nową grupę tektytów, które od nazw rzeki i miejscowości Irgiz nazwano irgizytami. Wkrótce znaleziono odpowiadający im krater pometeorytowy Żamanszin w pobliżu Jeziora Aralskiego. l krater, i irgizyty mają równo milion lat, a więc należą do tworów bardzo młodych. Również w tym przypadku zgadzały się składniki chemiczne krateru i tektytów, jak również w tym przypadku tektyty wyrzucone zostały na odległość prawie 200 km od krateru, choć tym razem w kierunku północnym. Trzy przypadki to już nie przypadek. Wydaje się, że zagadka tektytów, kawałków szkła zrodzonego setki tysięcy, a nawet miliony lat temu, została w końcu rozwiązana; że trzeba przeredagować niektóre hasła encyklopedii. Dla nas jedno jest pewne – tektyty zaliczone do kamieni jubilerskich na pewno pochodzą z Ziemi. Kiedyś zostały wyrzucone poza atmosferę ziemską, a spadając rozgrzewały się w atmosferze i świeciły jak spadające gwiazdy. W licznych światowych kolekcjach zebrano około 1 800 meteorytów znalezionych w różnym czasie i w różnych częściach Ziemi. Meteoryty interesowały ludzi od najdawniejszych czasów. W tych najdawniejszych czasach głównie ze względów praktycznych. Wśród meteorytów znajdują się i takie, które składają się z metalicznego żelaza z domieszką kilku procent niklu. Te nadawały się do bezpośredniego wykorzystania i, jak świadczą o tym liczne wykopaliska, z meteorytowego żelaza wykonano pierwsze naprawdę twarde narzędzia. Uczeni twierdzą, że właśnie meteorytowe żelazo było pierwszym żelazem poznanym przez naszych przodków.