Tlenek aluminium występuje w przyrodzie w różnej postaci, m.in. jako boksyt, podstawowa ruda i surowiec do produkcji aluminium. Również we wszystkich pospolitych glinach. l właśnie tlenkiem aluminium jako surowcem do wytwarzania syntetycznych rubinów zainteresowało się wielu badaczy. Pierwsze sukcesy, choć również połowiczne, przyszły w roku 1877. Po jedenastu latach prób topienia tlenku aluminium z tlenkiem chromu i innymi dodatkami, Ebelman uzyskał gruboziarnisty proszek rubinowy. W tym samym roku Francuzi, E. Fremy i C. Feil, opisali eksperyment przeprowadzony w nowoczesnej, wyposażonej w wysokotemperaturowe piece, hucie szkła, w którym olbrzymią ilość 30 kg roztworu tlenku glinu w roztopionym tlenku ołowiu wygrzewali w tyglu przez 20 dni. Krystalizacja przebiegała w wyniku równoczesnego odparowania tlenku ołowiu i reakcji chemicznej między tlenkiem glinu a chromitowym tyglem. Efektem tego bardzo drogiego eksperymentu był olbrzymi zbiór bardzo drobnych kryształów rubinu, które razem z tyglem przechowywane są w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Podobnie inni badacze, K. Nassau i J. Nassau, w dwunastolitrowym tyglu otrzymali… 24000 kryształów rubinu o łącznej wadze… 1200 gramów, czyli 6000 karatów. Jeden kryształ ważył więc średnio zaledwie 1/4 karata.