Od 1949 roku potrafimy syntetyzować i takie szafiry, i rubiny. Po wykrystalizowaniu, choć inną metodą niż Verneuila, syntetyczny korund poddaje się specjalnej obróbce cieplnej, w wyniku której wewnątrz korundu wydziela się i krystalizuje wprowadzony podczas formowania kryształu korundu rutyl. Na zakończenie jeszcze jedna wiadomość związana z korundem. Na świecie buduje się coraz to nowe elektrownie atomowe, produkujące coraz bardziej potrzebną energię elektryczną, ale również odpady promieniotwórcze. Odpady, które będą promieniować, a więc i zagrażać naszemu zdrowiu przez dziesiątki i setki lat. Cały świat szuka również materiału na pojemniki, w których odpady te można by przechowywać. Pojemniki odporne na korozję, zabezpieczające nas przed promieniowaniem niebezpiecznym dla naszego zdrowia i życia. Według badań przeprowadzonych w Szwecji, najlepszym ze znanych byłby właśnie pojemnik z korundu. Jego trwałość określono na miliony lat. A więc jeden z kamieni szlachetnych może nas ochronić przed odpadami naszej cywilizacji. Również i w tym przypadku musi to być korund syntetyczny, bo skąd wziąć naturalny kamień szlachetny o takiej wielkości, aby można było wykonać z niego pojemnik. Niestety, tak wielkich kryształów nie potrafimy uzyskać nawet na drodze syntezy. A przynajmniej nie w chwili obecnej.