Tereny, które tworzą dzisiaj południowo – wschodnią Anglię, północna Francję, Belgię i północne Niemcy, były ongiś nisko położona równiną. Na podmokłym gruncie rosły tam bujne rośliny bagienne. Żyły liczne drapieżniki i roślinożercy. Rzeki nanosiły z północy na równinę ił, muł i piasek. W ciągu tysięcy lat poziom wody często podnosił się i opadał, bagna znikały i powstawały od nowa. Naniesiony piasek oraz ił ulegały sprasowaniu na piaskowiec i glinę.

W tych skałach znajdowały się skamieniałe resztki roślin i zwierząt, które żyły na owej równinie. Dopiero po 120 milionach lat wydobyto na światło dzienne jeden ze skamieniałych zębów. Wykopano go ze żwirowiska w okolicy Lewes w hrabstwie Sussex i pokazano lekarzowi o nazwisku Gideon Mantell. Stwierdził on, że ząb ten jest podobny do zębów żyjących dzisiaj legwanów, ale jest dużo większy. Nadał on nieznanemu zwierzęciu, od którego ten ząb pochodził, nazwę iguanodont. W ten sposób, w 1822 roku znaleziono pierwszą w Europie skamieniałość dinozaura.

Trzeba w tym momencie podkreślić, że skały kredowe sa prawdziwym rajem dla poszukiwaczy skamieniałości. Dr Mantell, zamiłowany geolog, dokonał pierwszego z wielu odkryć.