Jeśli próbujemy zapalić mokry papier-okaże się to niemożliwe aż do momentu, gdy papier zostanie wysuszony, a woda odparowana. Podczas gotowania wody w papierowej torbie działają równocześnie dwa zjawiska fizyczne. Ciepło od palnika przekazywane jest do papieru, a z niego do wody. Oznacza to jednak, że papier jest równocześnie przez wodę chłodzony. Najwyższa temperatura, do jakiej może się zagrzać woda, to temperatura jej wrzenia w 1 00°C. A więc do takiej tylko temperatury może ogrzać się i papierowa torba. Po to, aby się zapaliła, musi być ogrzana do temperatury zapłonu, tj. do takiej temperatury, w której papier zaczyna wydzielać lotne związki, tworzące z powietrzem mieszaninę wybuchową, łatwo palną. W zależności od rodzaju papieru temperatura zapłonu ma różną wartość, ale zawsze wyższą niż 100°C. A więc doświadczenie musi się udać. Papierowa torba jest ogrzewana, ale jednocześnie chłodzona. Wykorzystując tę właśnie zasadę w Moskiewskim Instytucie Fizyki zbudowano krystalizator, w którym topi się dwutlenek cyrkonu ogrzewając go do temperatury wyższej niż 237CTC w naczyniu wykonanym z… miedzi. Temperatura topnienia miedzi jest znacznie niższa-zaledwie 1083°C, ale podobnie jak torba papierowa w doświadczeniu, również miedziane naczynie krystalizatora jest intensywnie chłodzone wodą.