Jak wiadomo, za czasów dinozaurów istniały pterodaktyle, nie będące jednak dinozaurami, ale gadami. Zwróćmy zatem uwagę na kilka faktów biologicznych odnośnie tych interesujących zwierząt:

• Skamieniałe kości czaszki wskazują, że pterozaury miały duże oczy i duże mózgi. Szczególnie rozrośnięte były obszary mózgu odpowiedzialne za koordynację ruchów podczas lotu i orientację w przestrzeni.
• Dzioby niektórych pterozaurów były przystosowane do wyławiania lub odcedzania drobnych zwierząt z wody. Na przykład pteranodont nie miał zębów. Chwytał on przypuszczalnie – jak niektóre dzisiejsze ptaki morskie – ryby pływające tuż pod powierzchnią morza.
• Do aktywnego lotu potrzeba zwierzętom dużo energii, co wskazywało by na to, że niektóre pterozaury mogły być stałocieplne. Odkryte odciski „włosków” na niektórych skamieniałościach pterozaurów dodatkowo przemawiają za ich stałocieplnością.
• Ramforynchy miały długi ogon z romboidalnym zakończeniem, używanym prawdopodobnie jako ster. Możliwe, że długi grzebień kostny na głowie pteronodonta spełniał to samo zadanie, chociaż mógłby też dobrze służyć do odróżniania samców od samic.