Jest to jeden z najnowszych systemów klasyfikacyjnych roślin. Jednocześnie stosuje się go powszechnie. Został on stworzony przez Duńczyka, Raunkiaera, w 1905 roku. Kryterium klasyfikacji jest w tym przypadku sposób, w jaki dane rośliny potrafią przeżywać niekorzystną porę roku. Przede wszystkim opierał się on na rozmieszczeniu oraz ochronie pąków spoczynkowych. Stąd też wyróżniono między innymi następujące grupy roślin: fanerofity, a więc jawnopączkowe, chamefity, czyli niskopączkowe, hemikryptofity – naziemnopączkowe, kryptofity, czyli skrytopączkowe i terofity. Rośliny te znacznie różnią się między sobą warunkami, w jakich są w stanie przetrwać, pory roku, które są w stanie opanować i sposobami, w jaki tego dokonują. Jednocześnie należy przyznać, że klasyfikacja według systemu Raunkiaera stosowna jest przede wszystkim do określania szerokości geograficznej, z której pochodzi określona roślina. Jednocześnie system ten wskazuje warunki bytowe danych roślin, które się bada i poddaje owej klasyfikacji.