W odwłoku pająków występują gruczoły wydzielające elastyczne białko, z którego w specjalnych narządach zwanych kądziołkami przędnymi będącymi przekształconymi odnóżami odwłokowymi powstają jedwabiste nici pajęcze. Wydzielina gruczołów jest płynna, ale po wydostaniu się z kądziołków krzepnie. Z nici pajęczych budowane są gniazda, kokony chroniące rozwijające się jaja, oraz skomplikowane pajęczyny, służące do chwytania ofiar. Wiele pająków wytwarza bardzo długie nici, które działają jak liny bezpieczeństwa lub służą do komunikowania się z innymi osobnikami tego samego gatunku. Za pomocą liny pająk potrafi zasygnalizować swoją płeć i stopień dojrzałości innemu osobnikowi. Wszystkie pająki i skorpiony mają gruczoły jadowe, ale tylko nieliczne gatunki wytwarzają jad groźny dla człowieka. Do najbardziej niebezpiecznych należy szeroko rozpowszechniona w USA czarna wdowa. Pająk ten wydziela neurotoksynę, która blokuje przewodzenie informacji z nerwów do mięśni. Innym niebezpiecznym dla człowieka gatunkiem jest Loxosceles reclusa. Cechuje się on ciałem smuklejszym niż u czarnej wdowy oraz obecnością nagrzbietowej stronie głowotułowia znaku w kształcie skrzypiec. Jad tego pająka niszczy tkanki otaczające miejsce ukąszenia, co – podobnie jak w przypadku ukąszenia przez czarną wdowę – może niekiedy skończyć się śmiercią człowieka. Mimo to w wyniku ukąszenia przez pająka w Stanach Zjednoczonych ginie co najwyżej pięć osób rocznie.