Dojrzałe nasienie zawiera zarodek i pokarm, otoczone twardą, ochronną łupiną nasienną powstałą z przekształconych integumentów, które stanasiona ze znaczną ilością substancji zapasowych, które zwiększają prawdopodobieństwo pomyślnego ukorzenienia się siewek w zacienionym środowisku. Nagromadzona energia może pozwolić młodej siewce wyrosnąć dostatecznie wysoko, aby mogła wykorzystać światło słoneczne do fotosyntezy. Z wielkością nasion wiążą się także inne czynniki ekologiczne. Większe nasiona są typowe dla wielu roślin żyjących na suchych stanowiskach, przypuszczalnie dlatego, że pokarm w nich zgromadzony pozwala młodym siewkom szybko wykształcić dość rozległy system korzeniowy, pozwalający im przeżyć w suchym klimacie. Rośliny na wyspach także wykształcają większe nasiona niż podobne gatunki na pobliskim lądzie. Biolodzy wysnuli hipotezę, że zmniejsza to prawdopodobieństwo dalekiego rozsiewania nasion i ich utonięcia w wodach oceanicznych. Nasiona, które przez długi czas pozostają uśpione w glebie, są z kolei mniejsze; nie wiadomo dokładnie, dlaczego. Mimo wielorakich związków wielkości nasion ze specyficznym środowiskiem, ogólne prawa rządzące adaptacyjnymi korzyściami z wykształcania dużych i małych nasion nadal wymagają badań.