Oprócz możliwości szybkiego ruchu, głowonogi mają dwie inne adaptacje ułatwiające im ucieczkę przed drapieżnikami. Jedna z nich to zdolność do błyskawicznej zmiany koloru, powodującej zmylenie napastnika. Za zmianę koloru odpowiedzialne są chromatofory – komórki leżące w tkance łącznej wora powłokowego i zawierające ziarna pigmentu. Skurcz i rozkurcz mięśni wokół chromatoforów powoduje zmianę położenia ziaren, a co za tym idzie zmianę barwy ciała. Dzięki chromatoforom głowonogi mogą przyjmować najróżniejsze, czasami jaskrawe lub pstrokate barwy. Inną strategią obronną jest uwalnianie z gruczołu sepiowego gęstego czarnego płynu zwanego sepią, który barwi wodę na czarno, przez co głowonóg staje się niewidoczny dla napastnika i może się od niego oddalić. Sepia także blokuje receptory chemiczne niektórych drapieżników, co uniemożliwia im wykrycie ofiary. Ośmiornice odżywiają się krabami i innymi stawonogami, zabijając je za pomocą trującej wydzieliny gruczołów ślinowych. W ciągu dnia ośmiornica ukrywa się między skałami; wieczorem opuszcza kryjówkę i udaje się na polowanie. Obserwując jej niezwykle płynne ruchy, trudno uwierzyć w wielką siłę jej ośmiu ramion.