Biologia

Lancetniki

Większość gatunków z podtypu strunogłowych należy do rodzaju Branchiostoma, którego przedstawiciele znani są jako lancetniki lub szparoskrzelce. Ciało tych zwierząt ma 5-10 cm długości, jest przezroczyste, zwęża się na obu końcach i kształtem przypomina rybę. Lancetniki są szeroko rozprzestrzenione w przybrzeżnej strefie pełnosłonych mórz, pływają albo zagrzebują się w piasku dna morskiego aż do linii odpływu. W niektórych rejonach świata są ważnym źródłem pożywienia. Pewne chińskie przedsiębiorstwo rybackie deklaruje, że jego roczne połowy tych zwierząt sięgają 35 ton. W budowie lancetników wyraźnie widoczne są cechy strunowców. Struna grzbietowa rozciąga się od przedniego końca ciała do końca ogona. Cewka nerwowa, również położona po stronie grzbietowej, biegnie przez całą długość ciała. W rozległym rejonie gardzielowym znajdują się liczne szpary skrzelowe. Lancetniki wykazują pewne zewnętrzne podobieństwo do ryb, ale cechują się znacznie prostszą budową ciała. Nie mają płetw parzystych, dobrze wyodrębnionej głowy, czaszki, szczęk, mózgu, serca ani złożonych narządów zmysłów. Lancetniki, tak jak osłonice, napędzają wodę do otworu gębowego za pomocą rzęsek, a następnie odcedzają z niej mikroskopijne organizmy. W gardzieli pokarm zostaje sklejony śluzem, po czym przesuwa się do jelita.