Każda góra – od podnóża do szczytu – mieści w swej stosunkowo niewielkiej przestrzeni całe bogactwo zróżnicowanych warunków naturalnych, począwszy od gęstego lasu aż do nagiej skały. Jest to następstwem zmian klimatu w miarę wzrostu wysokości. Opady atmosferyczne są częste na dole, ale im wyżej w górę, tym bardziej chłodno jest i sucho. Dlatego na każdym poziomie rozwijają się inne rośliny. Obserwując górę z większej odległości można rozróżnić poszczególne pasma roślinności, które przechodzą stopniowo jedne w drugie.

Podczas wspinaczki w górę przechodzi się przez lasy wiecznie zielone lub tylko zielone latem, w zależności od tego, w jakiej części świata znajduje się dane wzniesienie. Ponad liściastym lasem rośnie las szpilkowy, a nad nim jest już granica lasów, powyżej której nie ma już praktycznie żadnych drzew. Poziom tej granicy zależy od warunków pogodowych i od położenia góry. Powyżej granicy lasów znajdują się łąki ze skalistym podglebiem aż do szczytu, który w wysokich górach jest pokryty śniegiem. W każdym paśmie roślinności żyją inne zwierzęta.

Przykładowa góra w Himalajach unaocznia różnice w świecie roślinnym i zwierzęcym w zależności od tego, na jakiej wysokości znajduje się dane pasmo. Himalaje, najwyższe góry świata, rozciągają się na przestrzeni 2400 km i mają średnio 6000 m wysokości.