Praptakiem uważanym za protoplastę dzisiejszych zwierząt latających był archeopteryks. Posiadał on już wówczas cechy, nad którymi warto się pochylić:

• Archeopteryks miał zęby, tak jak wiele innych gadów, podczas gdy dzisiejsze ptaki są wszystkie bezzębne. Natomiast duży mózg i duże oczy upodabniały go bardziej do ptaków niż do gadów.
• Na każdym skrzydle praptaka znajdowały się trzy palce ze szponami. Nie występują one u dzisiejszych ptaków, ale „dłoń” archeopteryksa różni się jeszcze bardziej od skrzydeł latających gadów. Spośród dzisiaj żyjących ptaków tylko młode okazy hoacyna („skrzydłoszpona”) żyjącego w Ameryce Południowej, mają szpony na skrzydłach. Możliwe, że archeopteryks używał tych szponów podobnie jak młode hoacyny, tj. do wspinaczki po drzewach.
• Dzisiejsze ptaki mają bardzo skrócony kręgosłup ogonowy. Ich ogon składa się wyłącznie z piór. Archeopteryks natomiast miał ogon gadzi, po bokach którego rosły pióra. Możliwe, że używał tego ogona do sterowania w czasie lotu ślizgowego.
• Łuski na skórze nóg i stóp współcześnie żyjących ptaków pozwalają na poszukiwanie ich związku z gadami, które żyły dawniej. Również archeopteryks zapewne miał takie łuski. Pierwszy z jego czterech palców skierowany był do tyłu, co umożliwiało uchwycenie gałęzi i siadanie na niej w taki sposób, jak to robią dzisiejsze ptaki.