Deinonych żył w tym samym okresie, kiedy żyły wielkie roślinożerne ankylozaury oraz iguanodont i tenontozaur. Deinonych był jednak niewielki. Niełatwo było by mu pokonać zwierzę takiej wielkości jak iguanodont, zwłaszcza że duże zwierzęta roślinożerne żyły w stadach. Pewne wnioski można jednak wyciągnąć z zachowań dzisiejszych drapieżników. Wiele tych dużych drapieżników, na przykład wilki, żyje w watahach. Polują one razem i rzucają się na upatrzona ofiarę równocześnie. Jeżeli zdobycz należy do grupy zwierząt stadnych, wyszukują sobie, albo starsze i chore, albo bardzo młode zwierzę i odłączają je od stada. W ten sposób rosną ich szanse na sukces. Można z tego wnosić, że również deinonych polował watahami.

Skąd wiedzą naukowcy, że deinonych polował watahami i atakował większe dinozaury, na przykład tenontozaury? Tak jak i w większości opisanych przypadków, ich wiedza opiera się na dokładnym studiowaniu skamieniałości. Często znajdowano w tym samym miejscu kości całej grupy deinonychów, można więc przypuszczać, że śmierć zaskoczyła całe stado. W innych miejscach znaleziono kości tenontozaurów obok lub w sąsiedztwie skamieniałości kilku egzemplarzy deinonychów.