Deinonych biegał szybko na tylnych nogach unosząc pazury gotowe do ataku. Należy przy tym zwrócić uwagę na kilka faktów:

• Deinonych miał ponad 70 długich, ostrych, skierowanych do tyłu zębów. Mięśnie potrzebne do zwierania szczęk były szczególnie mocne. Kiedy obezwładnił on zdobycz pazurami, chwytał ją zębami i nie popuszczał, zanim nie wyszarpnął kawałka mięsa.
• Budowa długich i mocnych kości ramion wskazuje, że deinonych mógł manipulować rękami. Możliwe jest, że przytrzymywał swoją ofiarę i dopiero wtedy uderzał szponem. To przypuszczanie wynika z faktu, że każda jego „ręka” uzbrojona była w trzy ostre pazury.
• Kości czaszki deinonycha wskazują, że miał on duży mózg i duże oczy. Prawdopodobne był to sprawny i szybki myśliwy. Jego czaszka nie składała się ze ściśle ze sobą zrośniętych kości, lecz miała dużo „okien”, zajmowanych przez mięśnie poruszające szczękami, głową i szyją. Czaszka była więc bardzo lekka.
• Kości i stawy nóg, a także odciski przyczepów mięśni wskazują, że deinonych z wielką siłą wbijał pazury w swoją ofiarę. Przypuszczalnie uderzał on tylną nogą utrzymując równowagę przy pomocy ogona. Żaden z dzisiaj żyjących gadów nie jest tak zwinny.