Swoje wieloletnie istnienie zawdzięczają dinozaury częściowo temu, że – podobnie jak inne gady – składały jaja w twardej skorupie. Żyjące przed nimi płazy mogły wprawdzie żyć na lądzie, ale musiały wracać do rzek i stawów, by złożyć tam otoczone galaretowatą masą jaja (skrzek), z których wylęgały się kijanki (podobnie jak u dzisiejszych płazów). Natomiast jaja wielu gadów maja twardą, wodoszczelną skorupę. Tak więc znajdujące się w nich potomstwo ma swoją własną „sadzawkę”, w której żyje i rozwija się. Składając jaja z taką skorupką dinozaury mogły przebywać na lądzie przez całe życie. Taka skorupka miała też inna „zaletę” – była na tyle twarda, że mogła zachować się w stanie kopalnym. Po 1978 roku dokonano kilku interesujących odkryć. W Montanie, w USA znaleziono skamieliny skorup jaj całkiem młodych dinozaurów i gniazd należących do hadrozaura, któremu nadano nazwę Maiasaura, co oznacza „troskliwa jaszczurza matka”. To znalezisko pozwala na zapoznanie się nie tylko z kształtem gniazda i wyglądem potomstwa, ale również z życiem dinozaurów.