Przypuszcza się, że fotoreceptorem światła niebieskiego czynnego w fototropizmie jest żółty barwnik. Tradycyjnie dwie grupy barwników – flawiny i karotenoidy – uważa się za fotoreceptory. W 1998 r. badacze udowodnili, że u rzodkiewnika fotoreceptorem jest flawoproteina. W 2002 r. fotoreceptor ten nazwano fototropiną. Obecnie trwają badania nad szlakiem transdukcji sygnału, w którym czynne w fototropizmie i innych procesach promieniowanie niebieskie wywołuje reakcje rośliny. Dotychczasowe badania wskazują, że pod wpływem światła niebieskiego fototropiną ulega fosforylacji. Oznacza to, że fosforylacja może stanowić wczesne ogniwo w szlaku transdukcji sygnału w omawianej reakcji rośliny. Wzrost o kierunku uzależnionym od działania pola grawitacyjnego nazwano grawitropizmem. Większość wierzchołków wzrostu łodyg wykazuje grawitropizm ujemny, tzn. rośnie w kierunku przeciwnym do działania siły grawitacji, podczas gdy wierzchołki korzeni wykazują grawitropizm dodatni. Miejscem percepcji bodźca grawitacyjnego w korzeniu jest czapeczka; po jej usunięciu korzeń rośnie, ale nie reaguje na zmianę kierunku działania siły grawitacji. Specjalne komórki czapeczki zawierają wypełnione ziarnami skrobi amyloplasty, gromadzące się zawsze w dolnej części komórki w odpowiedzi na bodziec grawitacyjny; amyloplasty mogą więc inicjować przynajmniej niektóre ogniwa grawitropizmu. Jeżeli np. roślinę doniczkową umieścimy poziomo, to amyloplasty również zmieniają położenie: przemieszczają się w kierunku działania siły grawitacji.