Po znalezieniu pierwszych skamieniałych kości pterozaurów, wielu ludzi uważało, że zwierzęta te żyły w morzu jak pingwiny. Później wielu badaczy twierdziło, że pterozaury szybowały w powietrzu jak lotnie, skacząc ze skał i pozwalając się nieść prądom wznoszącym. Dzisiaj przypuszcza się, że pterozaury umiały czynnie fruwać.

Dinozaury nie potrafiły latać, ale spokrewnione z nimi gady latające, pterozaury, panowały w powietrzu przez prawie tak samo długi okres, jak dinozaury na lądzie. Nie były to jednak pierwsze latające stworzenia. Już wiele milionów lat wcześniej istniały latające owady, jak na przykład ważki olbrzymie. Pterozaury były jednak nieporównanie większe od owadów. Jeden z nich, kwecalkoatl, był wręcz największym latającym stworzeniem, jakie kiedykolwiek istniało. Miał on rozpiętość skrzydeł ok. 12 – 15 metrów.

Pterozaury dzieli się na dwie główne grupy. Do pierwszej z nich – ramforynchy – należą gady wyposażone w zęby i długi ogon, które ukształtowały się przed 200 milionami lat. Druga grupa – pterodaktyle – powstała przed 150 milionami lat i istniała aż do wymarcia dinozaurów przed 65 milionami lat. Ich ogon był bardzo skrócony, a wiele form zatraciło zęby. Za to na głowie sterczał im kostny lub miękki „ster”.