Aby odnaleźć „mineralną współczesność dinozaurów” trzeba wybrać się z łopata w przeszłość, a niekiedy bardzo dosłownie. Bowiem piasek i muł opadający na dno rzek, jezior i mórz układa się warstwami. Ich ogromny ciężar zgniata położony niżej materiał na masę skalną. Każda warstwa różni się nieco od następnej. Im głębiej jakaś warstwa leży, tym jest starsza. W każdej warstwie tworzą się skamieniałości. Z uwagi na to, że świat zwierzęcy i roślinny ulegał stałym zmianom, zmieniały się również skamieniałości w poszczególnych warstwach. Paleontolodzy którzy badają te skamieliny, mogą określić wiek poszczególnych warstw skalnych i znajdujących się w nich skamielin. Jedna z metod datowania polega na pomiarze względnej zawartości izotopów promieniotwórczych w skałach. Skamieniałości dinozaurów mogą się znajdować w skałach, których wiek waha się w granicach 65 do 250 milionów lat.

Prace mineralne nad współczesnością dinozaurów posiadają swoje etapy:

•  Zdejmowanie nakładu – praca koparek i spychaczy.
• Poprowadzenie należytej dokumentacji – wykonanie specjalnych rysunków i pomiarów.
• Zakładanie opatrunków na złamane kości – utwardzanie uszkodzonych materiałów pianka i gipsem.
• Transport skamielin do laboratorium – ostrożne przenoszenie skamielin do aut.