Pierwsze opale australijskie znaleziono przypadkowo, wykopał je spod warstwy gruntu śmiertelnie postrzelony kangur. Znalezione tu opale miały barwy tak ciemne, z przewagą ciemnoniebieskiego, ciemnozielonego, ciemnoczerwonego, że w przeciwieństwie do „białych” opali o przewadze barw jasnych, nazwano je opalami czarnymi. Największy i najbogatszy na świecie obszar opalonośny odkryto w 1915 roku w stanie Australia Południowa, w pobliżu dzisiejszej miejscowości Coober Pędy – światowej stolicy opalu. Coober Pędy w języku Aborygenów, ludności etnicznej tego regionu, oznacza: „biały człowiek w jamie”, co najlepiej odzwierciedla pracę poszukiwacza opalizujących kamieni i liczbę białych ludzi, którzy zjawili się w tym rejonie świata na wieść o odkryciu terenów opalonośnych. Współcześnie stan Australia Południowa dostarcza 95% światowego wydobycia opali. W historii opali australijskich ma swoje miejsce także opowieść o Polaku, farmerze i hodowcy kur. Kury te wydłubywały z piasku opale znajdowane później w ich żołądkach przez szczęśliwych konsumentów kurzego mięsa. Podobno na wieść o tym nasz rodak zaczął hodować kury wyłącznie na własny użytek i dorobił się znacznego majątku sprzedając kamienie, które pomagały kurom w rozdrabnianiu i przyswajaniu pokarmu.