Opal jest to Klejnot, w którym się wszystkich innych klejnotów kolory; i podług różnego ku światłu obróceniu, wydaje kolor purpurowy, błękitny, czerwony, zielony i tak dalej. W swojej przezroczystości (tzn. oglądane pod światło), jedne mają kolor mleczny, drugie są czarniawe, trzecie żółtawe… Wzmiankowana przez Pliniusza trudność opisu komplikowana jest znaczną ilością odmian, i to odmian tak bardzo różniących się od siebie, że nadano im odmienne nazwy. Australijski uczony Frank Leechman naliczył ich aż 134. Wszystkie odmiany połączono w trzy grupy: opale szlachetne, ogniste i zwyczajne. Najwyżej cenione są dwie pierwsze grupy, a początek ich stosowania w jubilerstwie i zdobnictwie sięga… VI tysiąclecia p.n.e. na terenach wschodniej Afryki. Od najdawniejszych czasów z opalem wiąże się mnóstwo legend, mitów, opowiadań i utworów poetyckich. W dawnych czasach wierzono, że opal przynosi szczęście, uważano, że ma właściwości lecznicze, a szczególną jego cechą jest zdolność utrzymywania młodości. Być może dlatego rzymski senator Nonius wolał utracić stanowisko i majątek, wyrzec się ojczyzny i umrzeć na wygnaniu, niż oddać swój pierścień z opalem Markowi Antoniuszowi, który chciał go zdobyć dla najpiękniejszej kobiety starożytności – Kleopatry. Opal ten, wielkości laskowego orzecha, oceniany był podobno na 2 miliony sestercji, co stanowiło równowartość dwóch tysięcy kg srebra, sumę przeliczaną obecnie, zgodnie z cenami srebra na rynkach międzynarodowych, na 2,5 miliona dolarów.