Bulwocebula jest bardzo krótką pionową łodygą podziemną, która wyglądem przypomina cebulę, lecz w odróżnieniu od niej, organem spichrzowym są nie liście podziemne, ale zgrubiała podziemna łodyga, pokryta pergaminowymi łuskami. Pąki kątowe często dają początek nowym bulwocebulom, które później stają się oddzielnymi roślinami. Znanymi roślinami ogrodowymi wykształcającymi bulwocebule są szafran, mieczyk i cyklamen. Rozłogi są poziomymi łodygami płożącymi się na powierzchni ziemi i mającymi długie międzywęźla. Rozwijają się na nich pąki, z których każdy daje początek nowemu pędowi, zakorzeniającemu się w glebie. Kiedy rozłogi obumierają, rośliny potomne żyją samodzielnie. Rozłogi wykształca m.in. truskawka. Niektóre rośliny tworzą odrywające się rozmnóżki we wrębach, wzdłuż brzegu liścia. Kalanchoe, roślina znana u nas także pod nazwą żyworódki, ma tkankę merystematyczną, która daje początek oddzielnym małym roślinkom w każdym wycięciu liścia. Kiedy roślinki te osiągną określoną wielkość, spadają na glebę, gdzie ukorzeniają się i rosną samodzielnie. Inne rośliny rozmnażają się bezpłciowo przez odrosty korzeniowe – pędy rozwijające się z pąków przybyszowych na korzeniach. Każdy z odrostów wypuszcza korzenie i staje się niezależną rośliną, kiedy obumiera roślina rodzicielska. Do roślin tworzących odrosty należą robinia akacjowa, grusza, jabłoń, wiśnia, jeżyna i topola osika. Kolonia topoli amerykańskiej w Wasatch Mountains w Utah, składa się z co najmniej 47 000 pni, które rozwinęły się z odrostów jednego osobnika; ten ogromny „organizm” zajmuje prawie 43 hektary. Pewne chwasty, takie jak powój, wykształcają wiele odrostów.