Typową cechą budowy przewodu pokarmowego ptaków jest obecność wola – znajdującego się poniżej przełyku workowatego uchyłka, w którym przetrzymywany jest pokarm. Żołądek podzielony jest na część gruczołową, wytwarzającą soki trawienne, i część mięśniową, w której pokarm jest rozcierany za pomocą drobnych kamyków, połykanych specjalnie w tym celu. Ptaki mają znakomicie rozwinięty system nerwowy; mózg jest znacznie większy w stosunku do masy ciała niż u gadów. Najważniejszym zmysłem ptaków jest wzrok – oczy są relatywnie największe wśród kręgowców. Bardzo dobrze rozwinięty jest też słuch. W odróżnieniu od niemal zupełnie niemych gadów, ptaki wydają różnorodne dźwięki. Są to zwykle krótkie okrzyki, które sygnalizują niebezpieczeństwo, wskazują obecność pokarmu, ułatwiają gromadzenie się w stada lub służą porozumiewaniu się rodziców z potomstwem. Pieśni godowe samców są zazwyczaj bardziej złożone; służą do przywabiania samicy oraz do oznaczania i utrzymania terytorium. Jednym z najbardziej fascynujących aspektów zachowania ptaków są migracje. Niektóre gatunki, np. siewka złota i rybitwa popielata, lecą każdego roku z Alaski w Ameryce Północnej do Patagonii w Ameryce Południowej, przemierzając tam i z powrotem ponad 40 000 km.