Jakkolwiek genetyczna różnorodność będąca wynikiem rozmnażania płciowego jest korzystna dla gatunku, na dłuższą metę jest to „kosztowna” forma rozmnażania. Wymaga ona wytwarzania zarówno męskich, jak i żeńskich gamet, które muszą się spotkać. Wiele przystosowań kwiatów do różnych sposobów zapylania stanowi koszt rozmnażania płciowego. Rozmnażanie płciowe daje pewne osobniki o genomach dobrze przystosowanych do środowiska, ale prócz nich także takie, które są gorzej przystosowane. W dodatku rozmnażaniu płciowemu zwykle towarzyszy wysoki wskaźnik śmiertelności potomstwa, zwłaszcza przy silnej presji selekcyjnej. Każdy proces biologiczny wymaga pewnych nakładów, a rozmnażanie płciowe nie jest wyjątkiem. Mimo to płynące z niego korzyści przystosowawcze wyraźnie przeważają wszelkie niedogodności. Mimo widocznych korzyści z rozmnażania bezpłciowego, większość roślin rozmnażających się głównie bezpłciowo od czasu do czasu rozmnaża się także płciowo. Nawet kiedy środowisko wydaje się stabilne, rośliny podlegają presji selekcyjnej, np. w postać; zmian liczby i składu gatunkowego roślinożerców i pasożytów, zmian dostępu do składników odżywczych, konkurencji z innymi gatunkami, klimatu. Rozmnażanie płciowe pozwala zwiększyć genetyczną zmienność tak, by przynajmniej niektóre osobniki przystosowały się do zmian czynników selekcji w stabilnym środowisku.