Do podtypu skorupiaków należą m.in. raki, kraby, krewetki, wąsonogi. Najstarsze skamieniałości skorupiaków pochodzą z okresu kambryjskiego. Wyniki najnowszych badań wskazują, że skorupiaki tworzą grupę monofiletyczną z sześcionogami. Wiele skorupiaków to konsumenci pierwszego rzędu, odżywiający się glonami i martwą materią organiczną. W skład morskiego zooplanktonu wchodzą niezliczone ilości mikroskopijnych skorupiaków, które są pokarmem ryb i innych zwierząt, m.in. wielorybów fiszbinowych. Skorupiaki cechują się występowaniem tzw. larwy naupliusowej. Larwa ta ma zawiązki tylko trzech pierwszych par odnóży. Inną charakterystyczną cechą skorupiaków jest obecność dwugałęziowych odnóży, żuwaczek i dwóch par czutków. Czułki funkcjonują jako narządy zmysłu dotyku i smaku. Większość dorosłych skorupiaków ma oczy złożone oraz statocysty, czyli narządy zmysłu odpowiedzialne za utrzymanie równowagi ciała. Żuwaczki – trzecia para odnóży – są położone na brzusznej stronie głowy po obu stronach otworu gębowego. Są bardzo twarde i służą do pobierania i miażdżenia pokarmu. Za żuwaczkami leżą kolejno szczęki I i II pary, służące do przytrzymywania i obracania pokarmu. Na tułowiu i odwłoku występują kolejne pary odnóży, przystosowane do chodzenia, pływania, kopulacji, albo służące do opieki nad jajami i potomstwem lub odbierania bodźców czuciowych.