Pod naskórkiem leży skóra właściwa, zbudowana głównie z gęsto ułożonych włókien kolagenowych tkanki łącznej. Kolagen nadaje jej wytrzymałość i sprężystość. W skórze właściwej znajdują się również odżywiające ją naczynia krwionośne oraz receptory dotyku, bólu i temperatury. Są w niej również zagłębione mieszki włosowe i – u większości ssaków – gruczoły potowe. Skóra właściwa ptaków i ssaków leży na warstwie podskórnej, zawierającej głównie komórki tłuszczowe, zabezpieczające organizm przed działaniem skrajnej temperatury zewnętrznej. U ludzi wystawianie się na promieniowanie ultrafioletowe słońca powoduje pogrubienie naskórka i zwiększone wydzielanie melaniny przez komórki barwnikowe. Jest ona niezwykle ważnym elementem ochrony przed słońcem, gdyż absorbuje niektóre ze szkodliwych promieni UV. Wzrost ilości barwnika w skórze powoduje jej ciemnienie. Opalenizna, tak ceniona przez wielu amatorów kąpieli słonecznych, w istocie wskazuje, że skórę poddano zbyt silnemu działaniu promieni UV. Kiedy melanina nie może już absorbować wszystkich szkodliwych promieni, występuje stan zapalny skóry lub objawy oparzenia słonecznego. Ludzie o ciemniejszej karnacji wytwarzają więcej melaniny, toteż są mniej podatni na oparzenia słoneczne, starzenie skóry i raka skóry, co jednak nie uwalnia ich od ryzyka. Promienie UV niszczą DNA, wywołując mutacje nowotworowe. Większość przypadków raka skóry jest skutkiem nadmiernego, stałego działania promieni ultrafioletowych. Jedną z najgroźniejszych, śmiertelnych jego odmian jest czerniak złośliwy. Częstość zachorowań na ten typ raka wzrasta znacznie szybciej niż na inne nowotwory.