Rośliny mięsożerne chwytają owady. Większość z tych roślin rośnie na glebach ubogich w niektóre składniki mineralne, zwłaszcza azot. Część potrzebnych składników mineralnych uzyskują z ciał owadów i innych drobnych zwierząt. Liście roślin mięsożernych są przystosowane do wabienia, chwytania i trawienia ofiar. Część roślin mięsożernych ma pułapki bierne. Na przykład w liściach przekształconych w dzbanki zbiera się woda deszczowa; zawierają one również kwas wydzielany przez roślinę. U niektórych gatunków dzbanki są tak duże, że mogą pomieścić ponad l litr roztworu. Owad zwabiony do dzbanka zapachem nektaru wpada do środka. Ucieczkę uniemożliwiają śliskie brzegi dzbanka i szeregi sztywnych włosków skierowanych w dół. Owad tonie, a substancje uwolnione podczas rozkładu j ego ciała są wchłaniane przez roślinę. Mimo że większość owadów ginie w dzbankach, to żyją tam larwy pewnych gatunków much i komarów oraz duże zbiorowiska mikroorganizmów; larwy żywią się martwymi owadami, a roślina trawi to, co zostanie. Nie wiadomo, w jaki sposób larwy znoszą kwaśne środowisko wnętrza dzbanka. Muchołówka jest rośliną mięsożerną, która wytwarza pułapki działające aktywnie. Jej blaszki liściowe przypominają malutkie potrzaski. Na obu brzegach blaszki liściowej znajdują się trzy małe, sztywne włoski. Jeśli owad wyląduje na liściu i dotknie dwóch włosków, lub tego samego włoska dwukrotnie w krótkim odstępie czasu, pułapka błyskawicznie się zatrzaskuje. Ucieczce ofiary zapobiegają wyrostki wzdłuż brzegu blaszki liściowej. W odpowiedzi na obecność ofiary włoski trawiące na powierzchni pułapki wydzielają enzymy. Gdy owad zginie i zostanie strawiony, pułapka ponownie się otwiera, a niestrawione resztki wypadają.